برادران {معرفی شخصیت‌های برجسته معاصر با شهید نواب}
سید عبدالحسین واحدی - مرد شماره 2 فدائیان اسلام
سید عبدالحسین واحدی در سال 1308ه.ش در شهر کرمانشاه چشم به جهان گشود، او در سایه پدری همچون «حاج سید محمد رضا مجتهد قمی» (1) و بانویی همانند «آل آقا» پرورش یافت. عشق به فراگیری مکتب «آل محمدئ (ص) » او را به قم و از آنجا به «نجف اشرف» کشاند. واحدی در سال 1325 ه.ش پس از ترور کسروی در نجف اشرف با نواب صفوی آشنا شد. سید عبدالحسین علاقه زیادی به سید مجتبی داشت و همیشه همراه و همدم او بود، هیچگاه نواب را به نام نخواند، و با لفظ «آقا» احترام خویش را به ایشان نشان می‌داد. واحدی در تمام فعالیتهای فدائیان اسلام مشارکت مستقیم داشت، و سخنرانیهای بسیاری علیه ظلم حکومت پهلوی در شهرهای مختلف ایراد فرمود. سرانجام مرد شماره 2 فدائیان اسلام کسی که سالها به عنوان معاون رهبر فدائیان اسلام فعالیت داشت، زمانیکه به دستور نواب برای اعدام انقلابی اعلاء به اهواز رفته بود، توسط ماموران رژیم دستگیر و با قطار به تهران فرستاده شد. در ساختمان فرمانداری نظامی «تیمور بختیار» به مادر او صدیقه طاهره(س) توهین نمود و سید عبدالحسین خشمگین از اهانت او به مادرش «فاطمه زهرا(س)» از جا برخاست و به طرف او رفت، و بختیار با شلیک چند گلوله واحدی را که فریاد الله اکبر و لااله الا الله را سر داده بود، مظلومانه به شهادت رساند و خون سرخش لکه سیاهی بر صفحه جنایات رژیم پهلوی ثبت نمود. پیکر پاکش را در قبرستان «مسگر آباد» به خاک سپردند.
واحدی در زمان مصدق
در روز جمعه مورخ 11/12/1329 قبل از اعدام انقلابی رزم‌آرا فدائیان اسلام میتینگ سرنوشت ساز خود را که قبلا خبربرگزاری آن را با پخش اعلامیه در روزنامه‌های خود اعلام کرده بودند، بر پا نمود. درآن روز سید عبدالحسین از طرف نواب صفوی در «مسجد شاه» سخنانی را ایراد فرمود: «نفت ایران متعلق به مردم ایران است و هیچ بیگانه‌ای حق طمع در ثروت این مرز و بوم را ندارد. اکثریت نمایندگان شورای ملی، نماینده واقعی این ملت نیستند، و شاه حق اعمال نفوذ در مجلس را ندارد. ای رزم‌آرا اگر تا سه روز دیگر خودت استعفا ندهی، ما تورا برکنار خواهیم کرد.» چند روز پس از این ماجرا رزم آرا به کیفر اعمال خود رسید، و دولت یک روز بعد از ملی شدن صنعت نفت حکومت نظامی اعلام نمود، «سر لشکر حجازی» به سمت فرماندار نظامی منصوب گشت، وی همزمان در سمتهای فرمانده دانشکده افسری، معاون ستاد ارتش ، آجودان نظامی شاه و ریاست شهربانی فعالیت داشت. سید عبدالحسین واحدی در غروب روز اول فروردین ماه سال 1330 به همراه آقایان «حسینی» و «کرباسچیان» و تنی چند از فدائیان اسلام به محله «دولاب» رفت. زمانیکه واحدی در بیابانهای اطراف مشغول آموزش تیراندازی به فدائیان اسلام بود، یکی از ساکنین محل که محافظ رزم‌آرا نیز به شمار می‌رفت، به گمان اینکه سیدعبدالحسین، نواب است؛ به شهربانی اطلاع داد. ساعت 10 شب ماموران تمام منازل محل را محاصره کرده و فدائیان اسلام را که در حال صرف شام بودند، دستگیر و روانه زندان کردند. ولی پس از بازجویی متوجه شدند به علت شباهت واحدی و نواب صفوی فرد مذکور خبر اشتباه به آنان داده است. اما با یافتن نقشه منزل «سرلشکرحجازی» و« اسامی 106 نفر از افرادی که کتاب برنامه فدائیان اسلام را در شهر پخش کرده اند» در بین وسایل واحدی؛ دادگاه نظامی در رای اول قراری به مبلغ یکصد و بیست هزار تومان صادر نمود و هر کدام از فدائیان اسلام را به دو سال و نیم و یا یک سال و نیم زندان محکوم نمود. حکومت نظامی به دلایلی از جمله: ملاقات آیت الله کاشانی با نواب صفوی لغو شد، و دادرسی پرونده فدائیان اسلام به شعبه 8 دادگاه جنحه واگذار گردید. این دادگاه قرار دادگاه نظامی را لغو و تا پایان دادرسی وجه الکفالهایی به مبلغ 20 هزار تومان برای همه صادر کرد. اما جنایتکاران رژیم با ارائه حکمی از دادگاه مخصوص وزارت کشور آنها را از زندان آزاد نکردند. سرانجام رهبر فدائیان برای اعتراض به این حکم در روز سیزدهم رجب در مسجد سلطانی سخنرانی نمود. مدتی بعد در خرداد ماه سال 1330 زمانیکه شخص نواب در زندان به سر می‌برد، سید عبدالحسین واحدی از زندان آزاد گشت.
منبع : نرم افزار فدایی
