سید مجتبی {شرح کامل زندگی شهید نواب}
خرداد ماه سال 1329 «حسنعلی منصور» نخست وزیر وقت استعفا داد و مدتی بعد رزم آرا به نخست وزیری رسید. او که سالها در راه رسیدن به قدرت تلاش کرده بود سرانجام در تاریخ 5/4/1329 رسماً کار خود را آغاز نمود. این تصمیم جبهه ملی را عقب نشاند و شاه را به مقاصدش نزدیک می‌ساخت اگر چه او نمی‌دانست که وجود رزم آرا خطر بزرگی برای خودش خواهد بود.
دوره شانزدهم مجلس آغاز گشت و لایحه« گس-گلشانیان » برای تصویب نهایی به مجلس ارائه شد. این لایحه قرار بود به قرارداد نفتی 1933 الحاق شودواینگونه نفت ایران آزادانه تر درمعرض تاراج قراربگیرد. رزم آرا با طرح این لایحه و دفاع از آن تصمیم داشت که مسئله ملی شدن صنعت نفت و تلاش جبهه ملی و آیت الله کاشانی را نادیده بگیرد. به همین دلیل در جلسه دفاعیه مجلس گفت: «ما لیاقت لولهنگ سازی ]هم[ نداریم. 50 سال است که آن را می‌سازیم ولی ترقی نکرده‌ایم ما چطور می‌توانیم خودمان صنعت نفتمان را اداره کنیم؟ اگر این کارهای عوام فریبانه ادامه پیدا کند من ناچار می‌شوم که مسجد شاه را توی سر کاشانی و مجلس را توی سر اقلیت خراب کنم.»
تشکیل جلسه اضطراری فداییان اسلام
پس از سخنرانی نخست وزیر در مجلس, آیت الله کاشانی طی یک اعلامیه او را یکی از عاملان بیگانه معرفی نمود. در همین زمان فداییان اسلام جلسه اضطراری تشکیل دادند. تمام وجود نواب از خشم می‌سوخت, طهماسبی ایشان را به آرامش دعوت کرد اما نواب بی‌قرارتر از آن بود که با کلامی آرام بگیرد. «چطور آرام بگیرم؟ من ساکت باشم و این مردک هوسباز هر چه دلش خواست بگوید و هر کاری که خواست بکند؟»
طهماسبی گفت: «من نیز از شنیدن حرف اخیرش خونم به جوش آمده, فکر کنم از تجمع چند روز قبل ما خیلی عصبانی است.» نواب برخود مسلط شد و گفت: «او دارد از اوضاع سوء استفاده می‌کند. شاه ضعیف است و قدرت کافی ندارد. شاید رزم آرا خودش را لایق‌تر می‌داند, اگر ایران به پیمان بغداد ملحق شود احتمالاً خودش فرمانده نظامی پیمان می‌شود برای همین است که با ملی شدن نفت مخالف است تا نظر اربابانش را بیشتر به خود جلب کند, باید او را نابود کنیم. هر لحظه‌ای که بیشتر زنده بماند, خطرات جدی‌تر را متوجه این مملکت و اسلام عزیز خواهد نمود. من با آیت الله کاشانی صحبت کردم ایشان نیز به این مسئله اشاره کرده و تأکید داشتند که او باید کنار برود
اعدام انقلابی رزم آرا و آزادی خلیل طهماسبی
خوشبختانه لایحه گس- گلشائیان از طرف مجلس رد شد اما رزم آرا سکوت نکرد فلذا از شاه درخواست انحلال مجلس را نمود اما شاه می‌دانست که صدور این دستور به قدرت مطلق رزم آرا می‌انجامد. سرانجم مصدق و آیت الله کاشانی از فداییان خواستند که تصمیم خود را مبنی بر از بین بردن رزم آرا اجرا کنند. فداییان نیز که رزم آرا را بیگانه و مخالف اسلام می‌دانستند طهماسبی را مأمور انجام این تکلیف شرعی نمودند.صبح روز چهارشنبه 16/12/1329 مجلس ترحیم آیت الله فیض در ساعت 10:30 در مسجد شاه برگزار شد. شاه می‌دانست که نواب در مقابل رزم آرا سکوت نخواهد کرد. شواهد نشان می‌داد که اگر فداییان موفق به نابودی رزم آرا نشوند او با عنوان حفظ امنیت به سرعت تمام موافقین شاه را دستگیر خواهد کرد. به همین دلیل یکی از افسران ارتش را مأمور ساخت تا در کنار خلیل طهماسبی حرکت کند و اگر او موفق به ترور نشد وی با گلوله کلت, رزم آرا را به قتل برساند. در لحظه ورود رزم آرا به صحن مسجد یک تیر به طرف جمجة دست نشانده انگلیس شلیک گشت و دو تیر دیگر به شانه و ریه او اصابت کرد. ترس شدیدی وجود حاضرین در مجلس را فرا گرفت. ناگهان طنین صدای الله اکبر نام فداییان را در ذهن‌ها تداعی نمود. مأموران استاد خلیل طهماسبی را پس از چند لحظه دستگیر کردند.
اعدام انقلابی رزم آرا توجه مقامات شرق و غرب را به خود جلب نمود و قیمت سهام شرکت نفت انگلیس به سرعت کاهش یافت.
مجلس شورای ملی در سال 1331 با تصویب ماده واحده‌ای خلیل طهماسبی را به جهت ترور رزم آرا و راهگشایی برای ملی شدن صنعت نفت, قهرمان ملی نامید و او پس از بیست ماه از حبس آزاد شد.
منبع : نرم افزار فدایی
